എന്റെ ഹൃദയം കരയുമ്പോള്‍
അതുകണ്ട് ഞാന്‍ ഉറക്കെ ചിരിച്ചുപോകുന്നു
എല്ലാം മറന്ന് ചിരിക്കാനുള്ള അവസരങ്ങള്‍
സമാഗതമാകുമ്പോള്‍
ഞാന്‍ നിസ്സംഗത പാലിക്കുന്നു
എന്റെ ഹൃദയം എനിക്കൊരു അപരിചിതയാണ്
എന്നും
ഹൃദയം പറയുന്നതൊന്നും അനുസരിക്കാന്‍
കൂട്ടാക്കാത്ത
ഒരു മനസ്സ്
തീരെ സ്വരചേര്‍ച്ചയില്ലാത്ത ഒരു ഹൃദയവും
മനസ്സുമാണ്
എന്നെ മറ്റുള്ളവരില്‍ നിന്നും വ്യത്യസ്ഥയാക്കി,
ജീവിക്കാനറിയാത്തവളാക്കി, മാറ്റിനിര്‍ത്തുന്നത്
[വെറുതെ മനസ്സില്‍ തോന്നിയത് എഴുതിയെന്നു മാത്രം]
This entry was posted
on 9:20 AM
and is filed under
നിര്‍വ്വചനമില്ല
.
You can leave a response
and follow any responses to this entry through the
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.
Filed under
നിര്‍വ്വചനമില്ല
0 comments