കോവിലിലെ
ചലിക്കാനാവാത്ത
കല്ലില് കൊത്തിവച്ചിരിക്കുന്ന
കാവല് ദേവതയുടെ മുന്നില്
തെല്ലൊരഹം ഭാവത്തോടെ
ഞാന് നിന്നു.
ഞാന് നല്ല വേഷമാണ്
ധരിച്ചിരിക്കുന്നത്.
എന്റെ കൂടെ എന്റെ
ബന്ധുക്കളുണ്ട്.
എനിക്ക് ചലിക്കാം.
വര്ത്തമാനം പറയാം.
പെട്ടെന്ന്
കാവല് ദേവത
ചോദിച്ചു,
നിനക്കെന്താണ് ഇത്ര അഹംഭാവം?
ചലിക്കാമെന്ന ഗര്വ്വാണോ?
സംസാരിക്കാമെന്ന ഗര്വ്വോ?
അതോ ബന്ധുബലമുണ്ടെന്നെ ഗര്വ്വോ?
കുറച്ചു വര്ഷങ്ങള് കഴിയുമ്പോള്
ഒക്കെയും നിഷ്പ്രഭമാകും.
അന്ന് നിനക്ക് ചലിക്കാനാവില്ല
സംസാരിക്കാനുമാവില്ല
നിന്റെ ബന്ധുക്കള് കൂടെയുണ്ടാവില്ല
നീ ഈ ഭൂമിയിലേ കാണില്ല.
നീ ഇവിടെ വന്നുവെന്നോ,
ഈ ഭൂമിയില് ജീവിച്ചിരുന്നുവെന്നോ പോലും
ഒരു തെളിവുമുണ്ടാകില്ല.
പക്ഷെ,
ഒരു പക്ഷെ,
അന്നും
ഞാനുണ്ടാകും
ഇവിടെ.
പിന്നെ എന്നില് നിന്ന് നിനക്ക്
എന്ത് മെച്ചമാണുള്ളത്?
അതെ ഒരു പ്രത്യേകതയുമില്ല
ദേവീ
ഞാന് വെറും
ഒരു മായ
This entry was posted
on 9:31 AM
and is filed under
നിര്വ്വചനമില്ല
.
You can leave a response
and follow any responses to this entry through the
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.
0 comments