ദൈവത്തിന്റെ വികൃതികൾ!  

Posted by Askarali

ഈ കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ആണ് ആത്മയ്ക്ക് എഴുത്ത് വരുന്നത്. ഈയ്യിടെയായി ഇത് ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഓൺ ആകാൻ കൂട്ടാക്കുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് എഴുത്തും ചുരുങ്ങി വരുന്നു. ഇന്നലെ ഉച്ചയ്ക്ക് ഓൺ ആയ കമ്പ്യൂട്ടറിനെ അതുകൊണ്ട് ഓഫ് ആക്കാൻ മടിച്ച് അങ്ങിനെ തന്നെ വച്ചിരുന്നു.. പാവം..
ഇനി എഴുതാൻ മനസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന കാര്യങ്ങളൊക്കെ തപ്പിയെടുത്തു നോക്കട്ടെ, ഇന്നലെ ട്വിറ്ററിൽ എഴുതീലേ, അതിനെപ്പറ്റി തന്നെ തുടങ്ങാം..
ഒരപകടം.. അത് അല്പം സീരിയസ്സ് ആയിരുന്നു.. ആത്മ നേരിൽ കണ്ടില്ലെങ്കിലും അത്മ കണ്ണടയ്ക്കുമ്പോഴൊക്കെ ആ സീൻ തന്നെ തെളിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഭയപ്പെട്ട് കണ്ണുതുറക്കും.. മറ്റുള്ളവരുടെ സന്തോഷങ്ങൾ അവർക്ക് വിട്ടുകൊടുത്ത് മനസ്സിനെ നിയന്ത്രിച്ചെടുക്കാനാകുമെങ്കിലും ചിലപ്പോഴൊക്കെ അവർക്ക് വിഷമങ്ങളുണ്ടാകുമ്പോൾ അത് തന്റേതാണെന്ന് കരുതി ഞടുങ്ങിപ്പോകുന്നു..! കൂടുതൽ എഴുതാൻ സാധിക്കുന്നില്ല.. അറിയില്ല.. എഴുതുന്നില്ല.. (അത്രക്ക് എന്റേതായിപ്പോയി..)
അടുത്ത വിഷയം..
ആത്മ ആത്മയുടെ ഒരു ഫോട്ടോ ഫേസ് ബുക്കിൽ ഇടാൻ നോക്കി. വർക്കത്തുള്ള ഒറ്റഒരെണ്ണം ഇല്ല! വെളിയിലത്തെ ജീവിതത്തിൽ ഒരുക്കത്തിനൊന്നും പ്രാധാന്യം നൽകാതെ നടക്കുന്ന ആത്മ (പക്ഷെ, നമ്മുടെ പൌലോച്ചായൻ പറഞ്ഞ ലക്ഷണമാണെന്ന് ആത്മ അങ്ങ് തീരുമാനിച്ചു) ഇനി കമ്പ്യൂട്ടറിനെ കാണിക്കാനായി ബ്യൂട്ടിപാർലറിൽ പോണോ?, അതും ഈ വയസ്സിൽ?!
എങ്കിലും..
ആത്മ മനസ്സിൽ കരുതി..
അല്പം തടിയെങ്കിലും കുറയ്ക്കണം അല്ലെങ്കിൽ മഹാ വൃത്തികേട്!
പിന്നെ ഇനി അല്പം കൂടിയൊക്കെ ഒരുങ്ങി നടക്കണം..
വേഷവും അല്പം കൂടി മോഡേൺ ഒക്കെ ആക്കാം..
അങ്ങിനെ ആഗ്രഹങ്ങളുടെ പട്ടിക നീളുമ്പോൾ.. അതാ ‘അത്യാഗ്രഹം’ തലപൊക്കുന്നു..!
എങ്കിപ്പിന്നെ ഒരല്പം പൊക്കം കൂടി..
പിന്നെ കുറച്ച് പ്രായം കൂടി കുറച്ചാലോ..?!, എന്നിങ്ങനെ നീണ്ട് നീണ്ട് പോകുന്നു..
‘ആത്മേ ഇത് യധാർത്ഥജീവിതത്തിലെ കാര്യമണേ! അത് കമ്പ്യൂട്ടറിലെ പോലെ എഡിറ്റിംഗ് പിന്നെ റീഎഡിറ്റിംഗ് ഒന്നും സാധ്യമല്ല.. ദൈവം അതിനൊട്ട് തയ്യാറുമല്ല..’
എങ്കിലും അദ്ദേഹം സ്വപ്നങ്ങളിൽ വന്ന് നല്ല ഡീസന്റ് രീതിയിൽ ഈ എഡിറ്റിംഗും ഒക്കെ ചെയ്യുന്നുണ്ട്.. അല്പം മുൻപ് ആത്മ ബ്ലോഗെഴുതാൻ സാധിക്കാത്തതിന്റെ വിഷമവും, വീട്ടുജോലിയും റെസ്റ്റില്ലായ്മയും എല്ലാം കൂടി തളർത്തി, ചത്തപോലെ കിടക്കുകയായിരുന്നു.. അപ്പോൾ ഒരു സ്വപ്നം കണ്ടു.! ദൈവത്തിന്റെ വീഡിയോ/സ്വപ്ന എഡിറ്റിംഗ് നോക്കൂ..!
ദൈവത്തിനെ വികൃതികൾ..!
സ്വപ്നത്തിലൂടെ ദൈവം ആത്മേം ആത്മേടെ അമ്മയിയും പരിവാരങ്ങളും ഒക്കെയുള്ള ഒരു സീൻ കട്ട് ചെയ്ത് ഒരു ഭാഗം അങ്ങ് ദൂരെ ആത്മ പണ്ട് പഠിച്ച് ഒരു സ്കൂളിന്റെ മുൻപിൽ കൊണ്ട് ചേർത്ത് വച്ചു.! മറ്റേ പകുതിയിൽ ആത്മയുടെ ഒരു പണ്ടത്തെ ടീച്ചറും പിന്നെ ആത്മ മതിക്കുന്ന നല്ല ഒരു പെൺകുട്ടി നല്ല പക്വതയുള്ള ടീച്ചർ ആയി അങ്ങിനെ ഗമയിൽ റോഡ് ക്രോസ്സ് ചെയ്യുന്നതിനിടയിൽ ഈ പകുതി പടത്തിലേക്ക് നോക്കി ആത്മയെ തിരിച്ചറിയുന്നു! അവളിലും ഒരു മര്യാദകലർന്ന തിരിച്ചറിവ് ഉണ്ടാകുന്നു.. ആത്മ ആശ്വസിക്കുന്നു.. അപ്പോൾ ആത്മ തീരെ തറയല്ലാ...തീർന്നു! ശുഭം!
ഇനി ദൈവത്തിന്റെ അടുത്ത എഡിറ്റിംഗ്!
ഇപ്രാവശ്യം അദ്ദേഹം വളരെ വിദഗ്ധമായാണ് ആത്മയുടെ സ്വപ്നങ്ങളും യാധാർത്ഥ്യങ്ങളും പാസ്റ്റ് ടെൻസും പ്രസന്റ് ടെൻസും ഒക്കെ കൊണ്ട് ഫോട്ടോ/വീഡിയോ എഡിറ്റിം നടത്തിയത്..!
ആത്മ ഏതോ നല്ല ഒരു സ്ക്കൂളിൽ ജോലി ചെയ്യുകയായിരുന്നു.. അവിടെ നല്ല വിവരമുള്ളവരും ഏഷണിക്കാരും ഒക്കെയുള്ള ടീച്ചേർസ് ഉണ്ട്.. ആത്മയുടെ മകളും അവിടെയാണ് പഠിക്കുന്നത്. മകൾ നന്നായി പഠിക്കുന്നുണ്ട്.. ഒരു ഭയങ്കര ഏഷണിക്കാരി ടീച്ചർ ആത്മയെ കടന്നു പോകുമ്പോൾ പെട്ടെന്ന് വെട്ടി തിരിഞ്ഞ് പറയുന്നു, “ഇത്തവണ മാഗസീനിൽ വന്ന കവിത/കഥ നന്നായിരുന്നു.. (എന്തോ ഫിലോസഫി പോലെ ഒന്നായിരുന്നു. ‘ഇന്നലെയോളമെന്തെന്നറിഞ്ഞീലാ..’ എന്നും.. ‘മാളികമുകളേറിയ മന്നന്റെ എന്നുമൊക്കെയുള്ള..’ ഏതിനും അത് അവർക്ക് നന്നായി ഇഷ്ടമായി!) എന്ന് പറയുന്നു.
ആത്മയ്ക്ക് അവരെ സന്തോഷിപ്പിക്കാനും ശ്രദ്ധിപ്പിക്കാനും കഴിഞ്ഞ സംതൃപ്തി! അപ്പോൾ എഴുത്തുകൊണ്ട് ഗുണമുണ്ട്! എന്നും പറഞ്ഞ് തിരിച്ച് മകളുടെ ഹോസ്റ്റലിൽ കയറാൻ നോക്കുമ്പോൾ വഴികാണുന്നില്ല.! ഏതൊക്കെയോ വഴികളിലൂടെ കയറി അകത്തു കടന്ന് നോക്കുമ്പോൾ അതൊരു മെൻസ് ഹോസ്റ്റലായിരുന്നു! പുറത്ത് ആൺകുട്ടികളുമായി സല്ലപിച്ചുകൊണ്ട് നിന്നിരുന്ന ഗാർഡ് ആത്മേ കണ്ട് അന്തം വിടുന്നതിനിടയിൽ ‘ന്യൂകമർ’ എന്ന വിഡ്ഢിവേഷം അഭിനയിച്ച് “ അയ്യോ ഇത് ആണുകുട്ടികളുടെ ഹോസ്റ്റലായിരുന്നോ?! എനിക്കെന്റെ മകളുടെ ഹോസ്റ്റലിൽ പോകണമായിരുന്നു..” എന്നൊക്കെയുള്ള ആത്മയുടെ പരിഭ്രാന്ത പ്രകടനത്തിൽ മനം അലിഞ്ഞ അയാൾ ആത്മയെ വേലിചാടി (ചാടാൻ പറ്റുന്ന ഒന്ന്!) പുറത്തുപോകാൻ അനുവദിക്കുന്നു..
പിന്നീടും വഴിതെറ്റലുകളാ‍യിരുന്നു സ്വപ്നം നിറയെ..!
ഏതോ ഒരു അമേരിക്കൻ നടി ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ഉയരം കൂടിയ ഒരു ടവറിനു മുകളിൽ തനിച്ച് കയറിപ്പോകുന്ന ഒരു രംഗം സിനിമയിലാക്കാൻ‌വേണ്ടി കഷ്ടപ്പെടുകയായിരുന്നു. സ്വാഭാവികതയ്ക്ക് വേണ്ടി ചുറ്റും സുരക്ഷിതത്വം ഒന്നും ഏർപ്പെടുത്താതെ അവരുടെ ലോലമായ വിരലുകളാൽ അവർ അള്ളിപ്പിടിച്ച് ഏറ്റവും മണ്ടയിൽ എത്തുന്നു. (ഒപ്പം ആത്മേം അവിടേ എത്തി! ആത്മയും അവരുടെ ടെൻഷൻ/ഭയം അനുഭവിക്കുന്നു..! ആത്മ എന്തിനവിടെ എത്തിയതെന്നോ, ഈ എഡിറ്റിം എന്തിനു ചെയ്തതെന്നോ ദൈവം തമ്പുരാനേ അറിയൂ‍..!) അതോടെ പിന്നെ ലൈറ്റ്.. ക്യാമറ.. ആക്ഷൻ.. എല്ലാം തീർന്ന്, അവർ എല്ലാവരും ചേർന്ന് അർമാദിക്കുന്നതാണ് അടുത്ത സീൻ!
ആത്മേ പിന്നെ അവിടെനിന്നും വഴിതെറ്റിച്ച് ദൈവം മറ്റെവിടെയോ കൊണ്ടാക്കി..!
ഒരപരിചിതമായ സ്ഥലം..! അവിടെയങ്ങിനെ പെട്ടുകിടക്കുമ്പോൾ പെട്ടെന്നതാ മുകളിലത്തെ വീട്ടിലെ തീരെ വയ്യാതെ കിടന്ന ഒരു വയസ്സൻ അങ്കിൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ‘കരോക്കെ’യുടെ വാദ്യോപകരണങ്ങൾ നിരത്തി എന്റെ മകളെ പാടാൻ വിളിക്കുന്നു. ഒപ്പം അദ്ദേഹവും പാടുന്നു.. അപ്പോൾ അകത്തു നിന്നും തീരെ തളർന്ന് കിടക്കുന്ന വലിയമ്മ/ആന്റി അവരുടെ സഹായ യന്ത്രങ്ങളുമായി (നിവർന്ന് നിൽക്കാനും മറ്റും ഉള്ള) വന്ന് കരോക്കെ ആഘോഷത്തിൽ പങ്കുചേരുന്നു..
ആത്മയ്ക്കും പോയി പാടിയാൽ കൊള്ളാമെന്നുണ്ട്. ( ഈ വലിയമ്മയ്ക്കും വലിയപ്പനും പാടാമെങ്കിൽ പിന്നെ ആത്മയ്ക്കും..) പക്ഷെ, ഈ ചാൻസ്, ഒരു വിധം നന്നായി പാടാൻ കഴിയുന്ന, മകൾക്ക് ഒരു പക്ഷെ ഗുണകരമായേക്കും.. തന്റെ നുഴഞ്ഞുകയറ്റം അവൾക്ക് ദോഷം വരുത്തിയാലോ, എന്നു കരുതി ആത്മയുടെ കരൊക്കെ മോഹം ഉപേക്ഷിക്കുന്നു. (അല്ലെങ്കിലും ഇതിനകം അവിടെ ധാരാളം ആൽക്കാർ കൂടിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു!)
ഇനി അടുത്ത സീൻ..
അടുത്ത സീൻ റിയാലിറ്റിയാണ്! ആത്മ ഉറക്കത്തിൽ നിന്ന് ഞെട്ടിയുണരുന്നു..
മി. ആത്മയോട് ചായയിടട്ടെ..? എന്നൊക്കെ ചോദിച്ച് അടുക്കളേലോട്ട് ഓടുന്നു.. തന്റെ സ്വപ്നത്തിന്റെ കാര്യം ഒന്നു വിവരിക്കാമെന്ന് കരുതിയെങ്കിലും ശ്രമം ഉപേക്ഷിക്കുന്നു.. (ചിലപ്പോൾ എല്ലാം ഒരുമിച്ച് തകർത്തുകളയും!) ഈ സമയത്ത് അല്പം ഉറങ്ങാൻ സമ്മതിച്ചതു തന്നെ മഹാഭാഗ്യം! എന്നുകരുതി മാക്സിമം നല്ല വീട്ടമ്മയായി ചായയും പുട്ടും ഒക്കെ കൊടുത്ത് ഗൃഹനാഥൻ പുറത്തു കടന്നതും..‘ദൈവത്തിന്റെ വികൃതികൾ എങ്കിപ്പിന്നെ ഒരു പോസ്റ്റാക്കീട്ട് തന്നെ കാര്യം’ എന്നുകരുതി ആത്മ ദാ ഇവിടെ..
ഇനി തുടരണോ?!

This entry was posted on 11:26 AM and is filed under , . You can leave a response and follow any responses to this entry through the Subscribe to: Post Comments (Atom) .

0 comments