എന്റെ നല്ല പ്രായത്തിലൊക്കെ
ഞാന്‍ നിന്നെ കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചു
നീ ചപലനായ കാമുകനാണെന്ന് പറഞ്ഞ്
കളിയാക്കി
അനേകം കാമുകിമാരുള്ള നിന്നെ ഭജിക്കുന്നവര്‍
വിഡ്ഡികളായെണ്ണി
രാധ ഏറ്റവും വലിയ വിഡ്ഡിയായി തോന്നി
പക്ഷെ, ഇപ്പോള്‍ കണ്ണാ..
ഈ വൈകിയ വേളയില്‍
എനിക്ക് കാലിടറുന്നു..
ജീവിതയാത്രയില്‍ ഞാന്‍ തോറ്റുപോകുമോ
എന്നു ഭയക്കുന്നു..
എന്റെ പാദങ്ങള്‍
കല്ലിലും മുള്ളിലും തട്ടി ചോര കിനിയുന്നു..
എന്റെ മനസ്സിന്റെ കാഠിന്യമാകെ നഷ്ടമായിരിക്കുന്നു
എനിക്ക് ആലംബമായി നീയേ ഉള്ളൂ എന്ന് ഞാനറിയുന്നു
[ഇത് കുറൂരമമ്മയെപ്പോലെ, പ്രായമുള്ള മറ്റൊരു സ്ത്രീ വിലപിക്കുന്നതാകാം..]
This entry was posted
on 10:30 AM
and is filed under
ജീവിതം,
നിര്‍വ്വചനമില്ല
.
You can leave a response
and follow any responses to this entry through the
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.
0 comments