ഹൃദയം.. ഹൃദയത്തോട്...  

Posted by Askarali

എനിക്കറിയാമായിരുന്നു നീ ഒരിക്കല്‍ വരുമെന്ന്!
വൈകിയ വേളയിലെങ്കിലും നീ എന്റെ നഷ്ടപ്പെട്ട ഹൃദയത്തെ
തിരിച്ചറിയുമെന്ന്.
ഞാന്‍ എന്റെ നഷ്ടങ്ങളില്‍ എവിടെയോ എന്റെ ഹൃദയത്തെ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു.
അതി വിദഗ്ദ്ധമായി നീ അത് കണ്ടുപിടിച്ചിരിക്കുന്നു!
അഭിനന്ദനങ്ങള്‍!
പക്ഷെ, ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചപ്പോഴൊന്നും നീ വന്നില്ല.
ഞാന്‍ കരുതി, നീയും മറ്റുള്ളവരെയൊക്കെപ്പോലെ വെറും ഒരു നിഴല്‍ മാത്രമാണെന്ന്.
പക്ഷെ, എന്റെ കണ്ണില്‍ നിന്നുതിരുന്ന കണ്ണീര്‍ പറയുന്നു,
നീ എനിക്കന്യനല്ല എന്ന്.
ഏതോ ജന്മത്തില്‍ നിന്നും നീ എന്നെ തേടിയെത്തിയപോലെ!
എന്റെ ദുഃഖങ്ങള്‍ക്ക് ഏകാന്തതകള്‍ക്ക് ഒക്കെ ദൃക്‌സാക്ഷിയാകാനോ
നീ ഇത്ര ദൂരം താണ്ടി വന്നത്?!
ദാ നോക്കൂ! നീ കരുതും പോലെ എനിക്കൊരു പ്രത്യേകതയുമില്ല.
പോരാത്തതിന്, എന്റെ ഹൃദയം വളരെ കാഠിന്യമായിരിക്കുകയാണ്.
വെറുതെ തമാശയ്ക്കായാണെങ്കില്‍, അതിനെ വെറുതെ വിടുന്നതാണ് അഭികാമ്യം.
വെറുതെ, ഒരന്യനെപ്പോലെ, നിസ്സംഗനായി ദൂരെ നിന്ന് വീക്ഷിക്കുക.
അല്ലെങ്കില്‍,
നിന്റെ മൃദുലത, എന്റെ ഉണങ്ങിയ മുറിവുകള്‍ വീണ്ടും തുറപ്പിക്കും,
വേദന താങ്ങാനാവാതെ ഞാന്‍ പിടയും,
എന്റെ കണ്ണീര്‍ കാണുമ്പോള്‍ എന്റെ രക്ഷകര്‍‍ ആര്‍ത്തട്ടഹസിക്കും..
‘ഈ പാഴ്കണ്‍നീര്‍, അത് എല്ലാവരെയും നശിപ്പിക്കും
ഇവിടെ ജീവിക്കാന്‍ വേണ്ടത് നിന്റെ കാഠിന്യമത്രെ’, എന്നാക്രോശിക്കും.
എന്റെ പാവം ഹൃദയം അതു കേട്ട്, വീണ്ടും കൊട്ടിയടക്കപ്പെടും.
എല്ലാറ്റിനും നീ ദൃക്‌സാക്ഷിയാകേണ്ടി വരും.
സ്നേഹിക്കുന്നവരുടെ മുന്നില്‍ വച്ച് അപമാനിക്കപ്പെടുന്നതില്‍പ്പരം
ദുഃഖം മറ്റൊന്നിനുമില്ല എന്നു നീ മനസ്സിലാക്കുക..

[ഒരു സിനിമ കണ്ടപ്പോള്‍ തോന്നിയത്]

This entry was posted on 10:39 AM and is filed under . You can leave a response and follow any responses to this entry through the Subscribe to: Post Comments (Atom) .

0 comments