അവന്‍ പറഞ്ഞു, “എനിക്കൊരു ഭ്രാന്തനാകണം”.
“അതെന്തിനാ?”
“ഈ ലോകം അത്ര ബോറായി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഭ്രാന്തനായാല്‍ ഒന്നും അറിയണ്ട, ചുറ്റും നടക്കുന്നതൊന്നും അറിയേണ്ടിവരില്ല. അവര്‍ക്ക് എപ്പോഴും സന്തോഷമാണ്.”

ഞാന്‍ ചോദിച്ചു, “അതെങ്ങിനെ അറിയാം അവര്‍ക്കെപ്പോഴും സന്തോഷമാണെന്ന്?, ഒരുപക്ഷെ ചുറ്റും നടക്കുന്നതൊക്കെ അറിഞ്ഞിട്ടും ചുറ്റുമുള്ളവരെപ്പോലെ പെരുമാറാന്‍ കഴിയാതെ വിലപിക്കുന്ന ഒരു മനസ്സ് ഉള്ളിലുണ്ടെങ്കിലോ?”
“അയ്യോ!, അതു ശരിയാണ് . അങ്ങിനെയാണെങ്കിലോ. എങ്കില്‍ പിന്നെ എനിക്കു ഭ്രാന്തനാകണ്ട.”