അവള്‍ ബ്ലൊഗെഴുതുകയാണ്  

Posted by Askarali

അവള്‍, (അനിത) തന്റെ ബ്ലൊഗ് വീരഗാഥകളും അയവിറക്കി കിടക്കുന്നു.
‘അമ്മാ, വെള്ളം ’. മകന്‍ വിളിച്ചത് അവള്‍ കേട്ടില്ല.
അവള്‍ ബ്ലൊഗ് ലോകത്തായിരുന്നു.
മകന്‍ അടുത്ത് വരുന്നു.
‘അമ്മാ, എനിക്കെന്തോ അമ്മയെ ഇഷ്ടമല്ല’.
അവള്‍ പെട്ടെന്ന് യധാര്‍ത്ഥ ലോകത്തെത്തുന്നു.
‘എന്താ, എന്താ എന്നെ ഇഷ്ടപ്പെടാതിരിക്കാന്‍ കാരണം?’ അവള്‍ വെപ്രാളപ്പെട്ട് ചോദിക്കുന്നു.
‘കാരണം അമ്മ എപ്പോഴും ബ്ലൊഗ് ലോകത്തല്ലെ? അമ്മയ്ക്ക് അവിടെ നിറച്ചും മക്കളുണ്ടല്ലൊ?’
അവള്‍,- ‘അവിടെ എനിക്ക് മക്കളൊന്നും ഇല്ല’(സഹോദരീ സഹോദരന്മാരുണ്ട്)
അവള്‍ ഒന്നുകൂടി ഉറപ്പിച്ചു പറയുന്നു,
‘ഇല്ല എനിക്ക് മക്കളായി നിങ്ങളെ ഉള്ളു. ശരിക്കും നിങ്ങളും അച്ഛനും ഒക്കെ ബിസിയായി നടക്കുന്നതുകൊണ്ട് ഞാനും എന്നെ ബിസിയാക്കാന്‍ ചെയ്യുന്ന മാര്‍ഗ്ഗമാണ്. അല്ലാതെ എനിക്ക് ബ്ലൊഗ് ഭ്രാന്തൊന്നുമില്ല. പരീക്ഷയൊക്കെ കഴിയുമ്പോള്‍ നമുക്ക് എവിടെയെങ്കിലുമൊക്കെ പോകാം’
മകന് ചെറിയ വിശ്വാസം വരുന്നു.

അവള്‍ മകനു വെള്ളം കൊണ്ട് കൊടുക്കുന്നു.

അപ്പോള്‍ അടുത്തയാള്‍, “അമ്മ, യു ആര്‍ ടൂ സ്മെ-.” ഒരു സത്യം സ്ഥിതീകരിക്കുന്നപോലെ. (സ്റ്റേറ്റ്മന്റ്)
നിത ഞെട്ടിയില്ല. കാരണം. അത് അവളാണ്. സത്യവാദി.
അവള്‍ അതേ ടോണില്‍, ‘അത് നീ അങ്ങ് ദൂരെ നില്‍ക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് ഇങ്ങ് അടുത്ത് വാ’
അവള്‍ എന്തിനങ്ങ്നെ പറഞ്ഞതെന്നവള്‍ക്കും അറിയില്ല. (ശരിക്കും കുളിക്കാനൊക്കെ ഭയങ്കര മടിയുമാണ് താനും. ) എല്ലാം ഒരു മിനിട്ടിനകം നടന്നു കഴിഞ്ഞു.
മകള്‍ അനിതയുടെ മറുപടി കേട്ട് ഒരു നിമിഷം സ്തബ്ദയായി നില്‍ക്കുന്നു. ചിരിക്കണോ എന്ന് സംശയിച്ച്. ഇതെല്ലാം കണ്ട് മകന്‍ നിയന്ത്രിക്കാനാവാതെ ചിരിക്കുന്നു.
ആ ചിരി മകളിലേക്കും പടരുന്നു. അതുപിന്നെ അനിതയേയും ആക്രമിക്കുന്നു.
അപ്പോഴാണ് അവള്‍ താന്‍ ഇത്രയും വലിയ ഒരു ഫലിതമാണ് പറഞ്ഞതെന്നു മനസ്സിലാക്കുന്നത്.
‘സാരമില്ല. ചിരിച്ചോളൂ. ചിരി ആരോഗ്യത്തിനു നല്ലതാണ്’.
തനിക്ക് ചിരിപ്പിക്കാനുള്ള കഴിവുണ്ടെന്ന തിരിച്ചറിവ് അവളെ അഭിമാനപൂരിതയാക്കുന്നു.


ഇതിനകം അനിത കഴിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പോപ് കോണ്‍ മകള്‍ അടിച്ചുമാറ്റുന്നു
അതിനു അവള്‍ക്ക് ന്യായീകരണമുണ്ട്, ‘അമ്മ ഇനി ഇതൊന്നും കഴിക്കരുത്. ഇപ്പോള്‍ തന്നെ ആവ്ശ്യത്തില്‍ക്കൂടുതല്‍ തടിയുണ്ട്.’
അനിത- ‘അയ്യോ അപ്പോള്‍ ഒന്നും കഴിക്കാതെ ജീവിക്കാന്‍ പറ്റുമോ മനുഷ്യര്‍ക്ക്?
മകള്‍ അനിതയുടെ തടി ഒന്ന്കൂടി നിരീക്ഷണവിധേയമാക്കുന്നു. (കോഴികള്‍ക്കൊക്കെ ഇറച്ചിയുണ്ടോ എന്ന നോക്കുന്നപോലെ.) എന്നിട്ട് പറയുന്നു, ‘അമ്മയ്ക്ക് ഒരു വര്‍ഷം കഴിക്കാതിരിക്കാനുള്ള ഫാറ്റ് ശരീരത്തില്‍ ഉണ്ട്. ഒരു വര്‍ഷം ഒന്നും കഴിച്ചില്ലെങ്കിലും സാരമില്ല.’

മകള്‍‍ പോപ്ക്കോണ്‍ ദൂരെ മാറ്റിവച്ച് നടന്നു മറയുന്നു

ഈ പിള്ളേരുടെ വാക്കുകേട്ട് ജീവിച്ചാല്‍ വെള്ളമിറങ്ങാതെ ചത്തുപോകുമെന്നു തിരിച്ചറിവുണ്ടായ അനിത മെല്ലെ ചെന്ന്‍ ‍ പോപ്പ്കോണ്‍ പാക്കറ്റ് വീണ്ടും കൈക്കലാക്കുന്നു, പൂര്‍വ്വാ‍ധികം ആസക്തിയോടെ തന്റെ കര്‍മ്മം തുടരുന്നു. ‘അണയാന്‍ പോകുന്ന ദീപത്തിന്റെ ആളിക്കത്തല്‍’ എന്ന് അവളെ ആരോ ഉള്ളിലിരുന്ന് ഭീക്ഷണിപ്പെടുത്തുന്നു.

അവള്‍ ശരിവയ്ക്കുന്നു.

ഇനി എപ്പോഴാണ് പ്രഷറും ഡയബറ്റീസും ഒക്കെ ഉണ്ടെന്ന് ഡോക്ടര്‍ കണ്ടുപിടിക്കുന്നത്.
അതുവരെ മാത്രമെ തനിക്കിങ്ങനെ ഭക്ഷിക്കാനാവൂ എന്ന സത്യം അവള്‍ വേദനയോടെ അംഗീകരിക്കുന്നു.അവള്‍ തന്റെ നിഷ്ക്കാമ കര്‍മ്മം ഊനം കൂടാതെ തുടരുന്നു, കൂട്ടത്തില്‍ അടുത്ത ബ്ലൊഗില്‍ എന്തെഴുതണം എന്ന് ഗാഢ ഗാഢം ചിന്തിക്കുന്നു.
ശുഭം

This entry was posted on 11:08 AM and is filed under . You can leave a response and follow any responses to this entry through the Subscribe to: Post Comments (Atom) .

0 comments